In zijn uit 1974 daterende nobelprijs-biografie neemt Lorenz afstand van zijn in nazi-terminologie vervat schrijven inzake de gevaren van domesticatie. Daarmee laat Lorenz zien dat hij niet alleen verstand heeft van ganzen, maar ook wat het is om mens te zijn. In zijn uit 1974 daterende Nobelprijs-biografie schrijft Lorenz onder meer:
He (Nico Tinbergen) certainly was the driving force in a series of experiments which we conducted on the egg-rolling response of the Greylag goose when he stayed with us in Altenberg for several months in the summer of 1937.
The same individual geese on which we conducted these experiments, first aroused my interest in the process of domestication. They were F1 hybrids of wild Greylags and domestic geese and they showed surprising deviations from the normal social and sexual behaviour of the wild birds. I realised that an overpowering increase in the drives of feeding as well as of copulation and a waning of more differentiated social instincts is characteristic of very many domestic animals. I was frightened - as I still am - by the thought that analogous genetical processes of deterioration may be at work with civilized humanity. Moved by this fear, I did a very ill-advised thing soon after the Germans had invaded Austria: I wrote about the dangers of domestication and, in order to be understood, I couched my writing in the worst of nazi-terminology. I do not want to extenuate this action. I did, indeed, believe that some good might come of the new rulers. The precedent narrow-minded catholic regime in Austria induced better and more intelligent men than I was to cherish this naive hope. Practically all my friends and teachers did so, including my own father who certainly was a kindly and humane man. None of us as much as suspected that the word "selection", when used by these rulers, meant murder. I regret those writings not so much for the undeniable discredit they reflect on my person as for their effect of hampering the future recognition of the dangers of domestication.
Vertaald::
Hij (Nico Tinbergen) was zeker de drijvende kracht in een reeks experimenten die we hebben uitgevoerd op de eier-rol reactie van de Grauwe gans toen hij in de zomer van 1937 enkele maanden bij ons in Altenberg verbleef.
Dezelfde individuele ganzen waarop we deze experimenten hebben uitgevoerd, wekten eerst mijn interesse in het proces van domesticatie.
Het waren F1-hybriden van wilde grauwe en tamme ganzen en ze vertoonden verrassende afwijkingen
van het normale sociale en seksuele gedrag van de wilde vogels.
Ik realiseerde me dat een overweldigende toename van de drijfveren van zowel eten als copulatie
en een afname van meer gedifferentieerde sociale instincten kenmerkend is voor heel veel huisdieren.
Ik was bang - en dat ben ik nog steeds - bij de gedachte dat analoge genetische processen van achteruitgang mogelijk aan het werk zijn bij de beschaafde mensheid.
Gedreven door deze angst deed ik iets heel onverstandigs kort nadat de Duitsers Oostenrijk waren binnengevallen:
ik schreef over de gevaren van domesticatie en, om begrepen te worden, legde ik mijn schrijven in de ergste nazi-terminologie.
Ik wil deze actie niet verzachten. Ik geloofde inderdaad dat er iets goeds zou komen van de nieuwe heersers.
Het precedent bekrompen katholiek regime in Oostenrijk bracht betere en intelligentere mannen voort dan ik om deze naïeve hoop zou koesteren.
Vrijwel al mijn vrienden en leraren deden dat, inclusief mijn eigen vader, die zeker een vriendelijke en humane man was.
Niemand van ons vermoedde zelfs dat het woord "selectie", wanneer het door deze heersers werd gebruikt, moord betekende.
Ik betreur die geschriften niet zozeer vanwege het onmiskenbare in diskrediet brengen dat ze over mijn persoon hebben,
maar vanwege het effect dat ze de toekomstige erkenning van de gevaren van domesticatie belemmeren.
